14. "Rozczarowania smak.."

Erni-Rozczarowania smak <klik>

Witajcie!

Nie pojechałam na koncert. Nie udało się. Byłam zrozpaczona.

Dlaczego postanowiłam napisać ten post? Po co wogóle go piszę? Żeby sobie ulżyć? Nie. Może na początku miałam taki zamiar. Chciałam dodać ten post już rano, ale bardzo dobrze, że go nie dodałam.

Wiecie dlaczego? Bo zrozumiałam, że nie wolno się poddawać. Ten koncert był moim marzeniem, ale szczerze mówiąc, za łatwo by mi on przyszedł. Za łatwo mi się udało wszystko załatwić z tym koncertem.

Tak, chciałam się zabić. Ta myśl była w mojej głowie od długiego czasu: jeśli nie pojadę, to się zabiję. I wiecie co? Tak sobie teraz myślę, że byłam wtedy nieźle pojebana. Wiele osób mówiło mi: nie zabijaj się, jeśli się zabijesz to twoje marzenie na pewno się nie spełni, na pewno nie pójdziesz już na koncert Afro, nie będziesz miała grafów, zdjęć z nimi. Musiałam mieć myśli samobójcze, żeby zrozumieć, że te wszystkie osoby miały rację.

Nie poddałam się, mimo, że na początku wmawiałam sobie: Ja już nie dam rady, kończę ze sobą. Tak naprawdę to dzięki pewnym osobom, (których tutaj nie wymienię, ale one wiedzą, że to o nie chodzi) tego nie zrobiłam. Miałam wszystko i wszystkich w dupie, i nie miałam ochoty na to, by żyć.

Ile potrzebowałam czasu, żeby zrozumieć mój zjechany tok myślenia? Długo. Parę miesięcy. W tamtym czasie myślałam tak naprawdę tylko o sobie. Nie interesowałam się problemami innych, ale swoje im narzucałam. Z tego miejsca chciałam przeprosić, przede wszystkim Angelikę i Olgę, które zawsze dodawały mi otuchy i pocieszały, mimo, że same miały zapewne o wiele poważniejsze problemy niż moje chore marzenia.

Przepłakałam całe noce, nawet zdarzało się, że nie wytrzymywałam psychicznie, zamykałam się w pokoju i wyłam jak bóbr. Dlaczego? Nie mam pojęcia. Może myślałam, że w ten sposób coś wywalczę, że wymuszę wyjazd do Bielska? Możliwe, do teraz do końca nie wiem.

Jedyne, co mi po tym zostało to parę blizn. Tak, pocięłam się kilka razy. Ale tylko lekko, jestem zbyt zapatrzona w siebie, żeby się aż tak ciąć. Teraz tego żałuję. Ukrywam je. Wcześniej też je ukrywałam, żeby nikt nie zauważył. Ale nie dlatego,żeby się nie wydało. Nie chciałam, żeby ktokolwiek się nade mną litował.  Teraz ukrywam, bo jest mi po prostu wstyd. Podobno łzy są oznaką, że ktoś zbyt długo tłumił złe emocje w sobie. Takiego samego znaczenia nie mają cięcia. To oznaka naszej słabości, która jest silniejsza od nas. Ale możemy sobie z nią poradzić, jeśli w porę nie opamiętamy.

Jedyne, co mi pozostało, to na pewno przeprosić Was, że tak naprawdę cały czas gdzieś tam pisałam pod wpływem negatywnych emocji i może niektóre moje "mądrości" nie były do końca szczere.

Tak miało być: miałam nie jechać. Nie wierzę w cuda, w Boga bo muszę. Ale wtedy dużo się modliłam, do Niego. On mnie nie wysłuchał, może dlatego, że na pierwszym miejscu stawiałam pokój na Ukrainie i w Polsce. Nie wiem, ale wiem, że tak miało być. Wierzę, że za rok mi się uda.

Nie musicie tego czytać, chociaż i tak pewnie za późno. W summie to dobrze, bo jest z tego tylko jeden morał, jaki wyciągnęłam z mojego pustego zachowania ostatnimi czasy: nie wszystko dzieje się tak, jak byśmy chcieli. Czasem potrzeba dużo czasu, aby w końcu nasze marzenie się spełniło.

Nie warto się ciąć, bo to oznaka naszej słabości. Lepiej się wypłakać,bo to oznacza, że za długo byliśmy silni i teraz musimy wyrzucić z siebie te złe emocje. Nie jestem psychologiem, ale na własnym doświadczeniu mogę Wam powiedzieć, że całe życie muszę liczyć na siebie. Wtedy byłam głupia, ale zmądrzałam. Polegam teraz na swojej mądrości (jakakolwiek ona jest xD).

Nie liczcie na innych, tylko wy sami możecie spełnić swoje marzenia i dojść do celu. Nikt za was życia nie przeżyje, nikt nie podejmie za Was życiowych, kluczowych decyzji. Bo czy ktoś za Was zdecyduje, czy wy weźmiecie ślub, czy będziecie mieli dzieci, czy najprostsze: kim będziecie w przyszłości? Nie!

Umiesz liczyć? Licz na siebie. Innych Twoje szczęście jebie!

Strasznie wszystko pomieszałam, ale ja mam właśnie taki bajzel w głowie. Tysiąc myśli na raz, i nie wiadomo co do czego xD

Dziękuję Angelice, Oldze, Wiktorii, pani Basi o wogóle wszystkim tym, którzy byli przy mnie duchowo, bo ciałem nie mogliście, za daleko xD